Tovenaar Tinder en de Golden Swipe

Mijn gedachten gaan alle kanten op, van: “YAY, ik zit op Tinder!” naar “Ohjee, WTF, ik zit op Tinder…”.

Een tijdje na de break-up besluit ik ook maar eens mee te gaan met die Tinder-magie.. De behoefte naar aandacht, mannelijke aandacht, groeit. Ja, ik ben ook maar een mens, toch? Maar is het niet wat snel?, denk ik meteen. Ja, boeien. Ik doe het, installeer die handel en gaan. Leuke fotootjes erop (man, duurt lang om deze uit te zoeken joh), grappige tekst en HOPPA, swipen die koppen.

Het blijft een veilig gebied, zo lekker achter mijn smartfoon-scherm. Zonder iemand daadwerkelijk in de ogen hoeven aankijken om te zeggen: ja, sorry, maar ik vind jou écht niet leuk genoeg (als in: lelijk). AUW. Dat zou bij mij ook pijn doen.

Maar gelukkig is er dus Tinder, niets aan de hand… Genoeg mannen die mij ook zonder pardon de ‘verkeerde’ kant op zullen swipen, en daar voel ik lekker niets van, TOP! Het laatste wat ik nu wil is in real life afgewezen worden… Nope, ik wil gevónden worden, lieve woorden horen, mijn EGO-boost naar ongekende digitale hoogtes laten tinderen.

Ik wacht en wacht en swipe en swipe. Man, dat gaat wel langzaam hè, denk ik als ik weer een hele avond geen ‘match’ heb. Wat is iedereen aan het doen joh? Ben ik de enige die Tindert ofzo?

Dat was vroeger wel anders. Ik zat nl ooit op Relatieplanet, toen het uitging met de ex vóór mijn huidige ex (snap je m nog?). Echt, I.LOVE.RELATIEPLANET! (Bestaat dit überhaupt nog eigenlijk?). Binnen no-time bevond ik me ver boven het wolkendek door teksten als: ‘je bent zo mooi, wil je daten? Wat een mooie vrouw! Leuk profiel! Jij bent vast superleuk!’ En meer van dat soort heerlijke teksten. Toen had ik geen kind en kon ik alles doen zonder ook maar enige verantwoording te hoeven afleggen. Goed, dat was toen. Heerlijke tijd gehad, tot ik mijn huidige ex tegenkwam. De Relatieplanet ging dood en ik bevond me weer met 2 voeten op de aarde.

He! Ik heb een match! Wie, wie, wie? Oh, hmmm, die had ik even niet zien aankomen, had eergister per ongeluk verkeerd geswiped… Haha, ik ga stuk hier. Ohneeee, hij gaat ook meteen chatten, fuck. Al snel heb ik geleerd hoe ik iemand moet un-matchen, dus zeg ik eigenlijk alsnog: doei, ik vind je niet leuk! Zou hij dat doorhebben eigenlijk? Zie je dan ineens op je scherm: je bent unmatched (aka unwanted)!? Misschien doet dat nog meer AUW dan dat iemand niet weet dat ie weg is geswiped… Ach boeien, ik zit hier voor mezelf en niet om anderen te pleasen..

Dus ik ga vrolijk verder en na een match of wat ga ik een beetje chatten. Leuk dit zeg! Even contact zonder contact, zeg maar, ik hou ervan. Heerlijk concept. Tot een vraag komt om te meeten. Shit. Die sla ik nog even over hoor, eng! Haha, ik moet om mezelf lachen. Wat een mietje ben ik soms. Don’t care. Next!

En dan…dan komt er ineens een volgende match. Nou Tovenaar Tinder, ben je echt zo goed met je magische matching-skills? Ik ben benieuwd… Hmmm, match met ene M, leuke foto’s en grappige tekst, hij woont niet in NL. Zien we dan wel weer. Ineens gaat de chat aan en zie ik het woord staan dat ik nu, achteraf, nooit meer zal vergeten.

“Lunch?”

Mijn reactie destijds was: “Owh lukt niet, ben vanmiddag al bezet” (yep, ik heb nl mijn dochter vandaag, maar dat hoef je nog niet te weten…). En dan twee dagen silence. Vervolgens stuurt hij nog wat berichten, waarvan een mijn volle aandacht pakt, een jongen die ik ken is een goed vriendje van hem en heeft een erg goede referentie gegeven over mij. Ookee dan! Vanaf dát moment is het hek van de dam. We gáán, tinder-appen is volledig AAN, houdt níet meer op. Die avond nog switchen we over op Whatsapp. En blijven 4 volle dagen in een bizar tempo mega intensief contact houden, vooral VB’s (voiceberichten) zijn in trek. De Tinder-match heeft nl een buitenlands nummer, dus appen en via whatsapp vb-en is helemaal zijn ding. Ik moet nog een beetje wennen aan die stem door de speaker en ben iedere keer weer compleet in de zenuwen als het mijn beurt lijkt te zijn. M heeft wel echt een hele héle fijne wat hese mannelijke stem trouwens…

Dan vraagt de beste man me mee uit: een feestje, techno: daar hou je toch van? Ik trommel binnen 5 minuten al mijn wing-women op en regel het, ik ga! Ik ga op date, mijn Tinder-match ontmoeten… Die adrenaline rush is niet te zuinig…

Op het momênt suprême zijn we beide niet meer echt nuchter, geen idee dat adrenaline kon zorgen voor dit verdoofde gevoel en die verlagende werking op mijn drempels…(of is het toch de alcohol…?). Hij stáát daar gewoon, ik sprint naar beneden, nadat mijn vriendin me appte: “Euh, Leen, ik sta hier dus met ene M. Kom je?”. Zelfs op dit moment, nu ik dit typ, krijg ik weer de kriebels en een verhoogde hartslag. Bizar toch, welke uitwerking deze gedachten weer hebben op mijn lijf. Maargoed, ik zie hem staan, no doubt dat dit M is, petje op, hij staat met z’n rug naar me toe. Ik loop langs, wacht tot hij me ziet, geef hem een high-five waarop hij me vervolgens direct in z’n armen neemt, fluistert iets in mijn oor, geen idee wat en trekt me vervolgens resoluut de dansvloer op… Mijn wing-women heb ik niet meer gezien. Dansend hand in hand, de hele nacht, gek doen, lachen, flirten. Ik vind het allemaal helemaal hartstikke heerlijk en ik.ben.verkocht…. Ohja, wat was er ook alweer? Hij woont niet in NL…SHIT!

Het was een date, een tinder-date. Maar wát voor een… Is dit dé swipe waar iedereen eigenlijk naar op zoek is, oftewel DE Golden Swipe? Of slechts een avondje vertier, afleiding van alle stress die een break-up met zich meebrengt….

Lees mijn vervolg blogs voor alles wat daarna gebeurde….!

Ps. Hebben jullie ook weleens getinderd en ook zo’n enorm leuke match gehad?

Dit bericht is geplaatst in Love . Bookmark de link .

14 thoughts on “Tovenaar Tinder en de Golden Swipe

Laat een reactie achter op Angela Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *