Zwemles, dus dat.

 

 

 

Goed, welkom in de wondere wereld van zwemles…

Ze had zin, echte zin! Ik had haar goed voorbereid, nieuw onbekend bad, onbekende kindjes en we wisten nog niet eens of het een juf of meester zou zijn… laten we afwachten moppie! Ja zei ze nog vol goede moed achterin de auto, we wachten af mam… (bijdehand als ze is).

Auto geparkeerd, bekende garage, niets aan de hand. Oh, ik ken het hier mama! Gelukkig dacht ik nog, so far, so good… een beetje een klam handje van haar richting de deur van de ingang van het zwembad. “schat! Nog een foto voor papa! Nietsvermoedend lachend en een gekke bek trekken naar de camera…

Maar man man man, ik had geen idee wat ons te wachten stond… 

De deur sjeest open en een tropische hitte en dito gezichtjes komen dreunen op me in zonder enige vorm van waarschuwing… veel kinderen, veel! En veel ouders en opa’s en oma’s en tante’s en ik weet niet welke familiebanden nog meer. Gewapend met de reeds aangeschafte zwembadpas in m’n hand en een enigszins verontruste dochter in de andere, zijn we klaar om te gaan en de eerste lesbon uit de machine te halen…(Ah, mijlpaal! toch?)….. Zeer content met het feit dat ik van de week de leskaart al had aangeschaft, goede voorbereiding is het halve werk…

Maar dan lees ik: ‘u heeft geen abonnement op deze pas’. Ik denk natuurlijk WTF meen je? Die les begint over 5 zweterige minuten, m’n moppie moet zich nog in een -waanzinnig leuk- nieuw zwempakje hijsen, en dat wilde ik gewoon heel chill doen samen, maargoed, dat gaat m niet worden… ik adem 2x wat dieper in en uit, ze trekt aan m’n arm en ook bij mij breekt inmiddels t (zwembad-)zweet uit…. Goed, naar boven dan maar: de balie van het bad. Jahoor, als ik het niet dacht (vandaar vd week al de pas aangeschaft), een rij van fokking 10 ouders en kids! Lekker dan, zo fijn als je de eerste les te laat bent! Eenmaal aan de beurt na het wachten, mn moppie is trouwens echt verrassend lief, (maar t kan ook zijn dat ze kapot gaat van angst, ik heb even geen tijd om dit te analyseren), leg ik rustig uit dat we toch echt ingeschreven staan voor de les van 09:45. Nee, u heeft een abonnement voor 10:30! Nee, echt geloof me, ik heb om 09:45 de les. M’n dochter luistert, uiteraard, mee en zegt toch enigszins wat beteuterd: oh dus ik heb geen zwemles vandaag? hmmm, zie ik nou een kleine traan opwellen? Ik denk: hell YAY dat je les hebt en om 09:45! Ik sta hier *Pieperdepiep* niet voor .. naja die. 

Goed, gelukkig een lieve mevrouw, ik laat de bevestigende email zien, lieve mevrouw raakt wat geïrriteerd op de collega die dit verkeerd geregeld heeft, trekt een halve grimas en zegt ondertussen: tja ze wordt al wat ouder… (ik denk: I don’t give a f#ck, ik moet m’n dochter omkleden en naar de les! Regel die shit!). En gelukkig… die shit wordt geregeld. Ik moet wel tijdens de les nog heel even langs de balie komen. Ik denk prima, ik kan tijdens de les echt wel even 15 minuten bij het bad weg… Mijn moppie is zo’n waterrat, heeft waarschijnlijk niet eens door dat ik weg ben…  Tja, daar gaat iets mis want, yep, je raadt t al: niets is minder waar… We lopen naar binnen met wel 30(!) kinderen naar het lesbad. Serieus, denk ik, wtf? Maar er zijn 3 lessen, in kleine badjes naast elkaar. Zodra het mopke onder de douche moet met 20 kinderen tegelijk *is verplicht waarbij ook kinderen zachtjes huilen*, (trouwens, ik wil niet zeggen waar t exact op lijkt maar het gaat wel richting een stel varkentjes die nog ff schoongespoten worden voor ze naar de slacht gaan ofzo… ), begint ook zij te huilen en ‘mama mama’ te jammeren… alsof ik haar voor eeuwig ga verlaten. Arm kind.

Ik mag als mama van een startende cursist nog wél even 10 minuten blijven kijken aan de rand van het bad. Dat is fijn denk ik. Dan zal ze daarna wel helemaal in d’r element zijn..

Euheuhm… Helaas. Het ging iets anders dan gepland (verwacht?):

Ze heeft 40 minuten gehuild en gejammerd en angsten uitgestaan waarvan ik niet wist dat ze ze had…

Ik heb mijn naam in zo’n korte tijd niet meer zo vaak achter elkaar gehoord, als een soort klaagzang zonder pauzes… Na 30 minuten moest ik toch even weg, achter het raam aan de zijkant, waar zich al tig ouders hadden verzameld.  Eindelijk leek ze toen een paar momenten zonder huilen te hebben en even wat grappige dingen in t water te doen. (hehe, dát is *ook* mijn moppie!).

Ondertussen denk ik: Pffffff, wat een hel. En hoe gaat ze serieus ooit leren zwemmen als ze alleen maar met schijven moeten drijven en door een verrotte hoepel moet zwemmen (dat deed ze overigens al toen ze 2 was)… Naast t feit dat er 10(!) kindjes in de les zitten met 1 meester en een moeder naast mij bij t raam zei: “Ja dat kind houdt wel de les op hè? Alle aandacht gaat naar haar omdat ze zo huilt de hele tijd… wij betalen ook voor de les!?”

Goed… Inhale, Exhale, mijn mooie tattoo brengt de boodschap wel over zo (zie blog INKT)…

Empathisch als ik ben, reageer ik: ‘dat snap ik, drukke les, veel aandacht naar nieuwe kindjes. En ja je betaalt er natuurlijk voor. Echter, het gaat wel om míjn dochter in dit geval, en ik vind het erg fijn te zien dat er wat aandacht uitgaat naar een verdrietig meisje dat het allemaal voor de eerste keer heel spannend vindt. Als de meester dat bij jouw kind zou doen zou ik het ook fijn vinden te zien dat er ondanks het grote aantal kinderen wel aandacht is voor emoties.’. Ze was even stil, en zei toen: ohhh is ze voor t eerst? (Blijkbaar dan is het oke om je zo ‘rot’ te voelen….).

Ik heb het verder maar gelaten en me opgesteld als een prima moeder die met iedereen overweg kan… (ik werk niet voor niets in de zorg dus kan redelijk schakelen).

Goed, na de les loop ik (met 100% focus op mijn ademhaling), rustig de kleedkamer in, waar me weer een drukte van jewelste tegemoet vliegt. Ik zie m’n kleine meisje voor me uit lopen, verkleumd, natte haartjes langs haar gezichtje, rode wangen en wat blauwe lipjes, maar ze huilt niet!! Tot ze mij ziet… 

Och arme, kom hier dan geef ik je een dikke handdoekknuffel!! en moppie, hoe vond je de les? Ik hou mijn hart vast…. “Best wel leuk mam, zegt ze, mag ik een appel, ik heb hommer…. ”

Waaaaat??? Goed, schiet mij maar lek…

Tot volgende week dan maar….!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *