Zwemles, dus dat.

 

 

 

Goed, welkom in de wondere wereld van zwemles…

Ze had zin, echte zin! Ik had haar goed voorbereid, nieuw onbekend bad, onbekende kindjes en we wisten nog niet eens of het een juf of meester zou zijn… laten we afwachten moppie! Ja zei ze nog vol goede moed achterin de auto, we wachten af mam… (bijdehand als ze is).

Auto geparkeerd, bekende garage, niets aan de hand. Oh, ik ken het hier mama! Gelukkig dacht ik nog, so far, so good… een beetje een klam handje van haar richting de deur van de ingang van het zwembad. “schat! Nog een foto voor papa! Nietsvermoedend lachend en een gekke bek trekken naar de camera…

Maar man man man, ik had geen idee wat ons te wachten stond… 

De deur sjeest open en een tropische hitte en dito gezichtjes komen dreunen op me in zonder enige vorm van waarschuwing… veel kinderen, veel! En veel ouders en opa’s en oma’s en tante’s en ik weet niet welke familiebanden nog meer. Gewapend met de reeds aangeschafte zwembadpas in m’n hand en een enigszins verontruste dochter in de andere, zijn we klaar om te gaan en de eerste lesbon uit de machine te halen…(Ah, mijlpaal! toch?)….. […]