Wie dít Weekend?

“Leeeeeentjeeee” appt S mij vorige week vrijdagavond. Ik weet meteen wat hij wil. S wil meeten, iets leuks doen, terras op, hapje eten maar t állerliefst een stukje varen of naar de gym. Maar ik kan niet. Ik heb dit weekend mijn meisje. Dit weet S wel, heb t hem gister nog gezegd. Maar dat vergeet hij. Ik neem t hem niet kwalijk hoor, een leuke vent in de 40, zonder kids of chick. Dan onthoud je dat soort dingen niet, want dan ben je met héle andere dingen bezig. Namelijk met wie kan wanneer wat doen in het kader van ‘ik wil gezelligheid om me heen’.

Het rotte hiervan is dat hij inmiddels een van de weinige in onze vriendengroep is met deze ‘status’: single, no kids & searching for either love or a lot of fun.

Dit resulteert echter voor hem vaker dan gewenst in een ‘nee sorry ik kan niet afspreken, want …. (vul in:) ik heb mijn kids/date met m’n vent/een ‘family meets family’-gettogether/in elk geval geen tijd voor jouw spontane plannen S’. Want daar gaat het vaak om, het spontane dat S wil, […]

En nu?

 

 

 

Daar sta ik dan. In de tuin, huilend te kijken naar mijn spelende meisje die geniet van de zon en haar emmertje water. Ze is bijna 1,5. Met de glanzende vlasjes op haar mooie hoofdje is ze nog zo verdomd onschuldig…

Ik wil wel glimlachen naar haar, maar t lukt me niet. Verdriet heeft de overhand. Binnen staat J, zichtbaar bevend leest hij mijn brief. De boodschap is helder, maar zo ver van wat we ooit voor ogen hadden samen.

Het is juli, warm, J is op mijn verzoek eerder van werk gekomen. “Het is belangrijk” zei ik nog aan de telefoon. Binnen 30min was hij thuis. Thuis…dat voelt direct niet meer zoals het hoort te voelen. Niet wetende wat ons in godsnaam stond te wachten, […]