Uitgecheckt

Een traan welt op in mijn linkeroog, vult zich, groeit en biggelt vervolgens over m’n wang…traan na traan na traan…beide ogen, beide wangen, nat…het is begonnen denk ik, dit is waar ik zo bang voor ben geweest maar nogal bewust niet aan toe heb gegeven…

Dat kon niet en daar hadden we afspraken over gemaakt… M en ik, wij hadden gezegd ons te focussen op de minibreak in Dubai en alles wat het ons zou brengen, moment voor moment, niet na te denken en te kijken of enigszins maar een inschatting te maken van daarna… van wat daarna zou komen, ná Dubai, aan gevoel of hoe we met dingen zouden gaan dealen.

Maar nu…!? Het mag, ik mag mijn gevoel toelaten, ik mag loslaten en omarmen… verdoofd voel ik me, ik frons en ervaar een soort verwarring veroorzaakt door talloze tegenstrijdige emoties…wat is dít nou weer?

Ik zit net als op de spannende heenweg aan het raam… Rechts van mij zit een donkere man, hij is groot, zó enórm groot! Ik ben nu echt heel blij dat ik redelijk tiny ben, zijn elleboog komt minstens 7cm over de armleuning heen…hij slaapt, ik laat hem… Zou hij misschien dromen over Amsterdam? Of is hij op doorreis? Wie wacht er op hem daar in de aankomsthal? Waar komt hij vandaan?

Ik heb ab-so-luut geen idee, maar hij is zó verdomde groot deze man! Daar kan niemand omheen… Zijn stoel staat nog rechtop, ik heb de mijne allang naar achter gedrukt, dat maakt het nét even wat comfortabeler…ik ben heel blij met deze stoel-optie…ik zit wel volledig tegen het raam geplakt, zijn arm raakt mijn lijf, continu…oke oke, let it go, denk ik heel hard, niet over nadenken… Het lukt me niet…fuck, dit wordt een bitse vlucht.

Ik ben klaarwakker met een rare alertheid die ik niet van mezelf ken, maar zou eigenlijk keihard moeten tukken en dromen, ik.ben.nl.echt.compleet.kápot!

De afgelopen dagen waren zo intens, zowel psychisch als fysiek eigenlijk wel, het wordt lastig daar iets zinnigs over te zeggen wat voor een ander begrijpelijk is… Ik doe toch een poging denk ik. Het moet op papier, ik wil dit delen, alleen al omdat het wellicht therapeutisch werkt…ofzo…

Dubai, het daar zijn, moment voor moment compleet in het NU, op sleeptouw genomen door de leukste reisleider die ik ken, alles wat we gezien hebben, gezegd hebben, meegemaakt hebben, het is veel en vol.

Ik merk ondertussen dat ik me best wel leeg voel en op dat moment zie ik een mooi schattig donker kindje dat voor me zit. Hij kijkt met zijn enorme bambi-ogen naar me en steekt zijn tong uit… automatisch doe ik het terug en denk ik aan mijn eigen meisje… morgen kan ik mijn meisje weer knuffelen, voelen en aanraken, morgen ben ik weer mama…

Maar nu nog eventjes niet. Nu ben ik het meisje dat stoer maar toch ook verlegen meneer M tegemoet trad 5 dagen geleden bij aankomst op Dubai…hij stond achteraan links, appte hij, en mijn hart bonste ongeveer m’n lijf uit, bij elke stap een level erop, waar is hij nou? Ik zou m toch niet voorbij gelopen zijn he!?

Op m’n hakken met m’n gaten-spijkerbroek keek ik zelfverzekerd voor me uit… Alleen zodra ik hem daar ook daadwerkelijk zag staan, veranderden m’n benen acuut in slappe spaghettisliertjes en smolt m’n zelfvertrouwen tot een klein mooi hoopje sprankelend niets…

Ik zag hem eindelijk, mijn cadeautje, daar staat hij dan! Hij is er! Ik ben er!

Het was meteen goed. Er vloog echt van alles door de lucht, hoeveel mensen zouden die spanning hebben gevoeld? Een hele lichte trilling hebben gevoeld? Eén die ze misschien voor een normale happening aanzagen van any other airport on any other day?

Alleen dit keer is het echt wat anders: die trilling, een subtiele aanraking van een gitaarsnaar die direct tot het hart beroerd, die was van ons…van M en mij. We zijn er.

Elke dag was een feestje, het werd steeds leuker. Vanuit de bizar grappige verhalen en de entertainment die we voor elkaar waren, groeide er stiekem meer. Een stoer laagje werd zichtbaar afgepeld en de cadeautjes langzaamaan door beiden uitgepakt.

Er schiet acuut een brok in m’n keel, ik kijk naar buiten, niets dan donkere ontoereikende ruimte, ik denk aan ons, aan hem en dat ik hem niet, in elk geval noway op hele korte termijn in reallife, snel weer ga zien.

De stewardess vraagt of ik iets wil drinken, ik kijk haar aan maar heb tranen in m’n ogen, ze zegt ‘gaat het?’ Ik kan zoveel antwoorden geven, maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen dus ik zeg maar ‘ja, het gaat’ en vraag om wat water. Mijn stem is nog wat schor, eerlijk gezegd bijna onverstaanbaar, ik was dat vergeten want heb al een tijdje niet hoeven praten… Misschien ook maar even beter, om mijn stembanden wat rust te geven.. Bijkomend van alle kennis die M en ik hebben uitgewisseld, is mijn stem en mijn informatie overdracht, welk level dan ook, even on hold nu…

We hebben veel gepraat en heel veel hardop gelachen, stiekem gelachen en lief naar elkaar gelachen. Heerlijk was dat! Elke keer weer… En we hebben gedanst, met heel veel leuke mensen om ons heen maar ook thuis…met elkaar, en YouTube…ik ben dat kanaal heel veel meer gaan waarderen kan ik je vertellen…

Ik kijk op mijn mobiel, in flightmode uiteraard, en zie dat mijn batterij nog maar 17% heeft. Als ik straks land, heb ik dit percentage wel nodig, wil geen risico lopen hem niet te kunnen melden dat ik veilig ben aangekomen en te vb-en. Mocht hij nog wat hebben gestuurd, ik wil het direct na het landen weten, hem horen, zijn stem in me opzuigen en alles wat hij zegt volledig te consumeren…

En dan? Straks? Hoe verder als ik weer met beide sliertjes op het Neder-land sta? Ik weet het niet, maar deze trip smaakte naar meer. Mijn bevooroordeelde beeld van Dubai is getoetst, maar het ziel-arme moet er nog uit… zal ik de ruimte krijgen om nog meer verrassingen uit te pakken? en zullen wij elkaar blijven boeien zo’n 6000km uit elkaar?

Met die gedachte doe ik mijn telefoon uit, ik baal maar het is goed. Geen bereik, geen gedoe… Alleen ikzelf met mijn gedachtes en de warme arm van m’n grote buurman tegen m’n zij… Het is zoals het is…

 

 

 

15 thoughts on “Uitgecheckt

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *