Een traan welt op in mijn linkeroog, vult zich, groeit en biggelt vervolgens over m’n wang…traan na traan na traan…beide ogen, beide wangen, nat…het is begonnen denk ik, dit is waar ik zo bang voor ben geweest maar nogal bewust niet aan toe heb gegeven…

Dat kon niet en daar hadden we afspraken over gemaakt… M en ik, wij hadden gezegd ons te focussen op de minibreak in Dubai en alles wat het ons zou brengen, moment voor moment, niet na te denken en te kijken of enigszins maar een inschatting te maken van daarna… van wat daarna zou komen, ná Dubai, aan gevoel of hoe we met dingen zouden gaan dealen.

Maar nu…!? Het mag, ik mag mijn gevoel toelaten, ik mag loslaten en omarmen… verdoofd voel ik me, ik frons en ervaar een soort verwarring […]